zondag 14 februari 2016

Peinzend over geld en boeken

Tegenwoordig wordt alles langs de economische meetlat gelegd, dus ook het bibliofiele verzamelen van Perkamentus. Wie mij vraagt of er flink valt te verdienen met antiquarische boeken krijgt een simpel NEE als antwoord. Hobby’s kosten geld, passies nog meer.

Maar hoe zit het dan? Regelmatig laat ik via twitter of dit blog weten weer een waardevol boek te hebben gevonden gekocht voor heel weinig geld. Dat kun je toch weer verpatsen voor veel meer?


Tja….
Regelmatig is mij gevraagd waarom ik geen boekhandelaar of antiquaar word. Voor mij is dat zoiets als een alcoholist die wordt gevraagd waarom hij geen barman wordt.
Ik kan moeilijk tot geen afstand doen van mijn dierbare vrienden. Voor mij is het bezit van een bijzonder boek een groter genot dan het bezit van de som geld die het waard is.
Van een boek kan ik elke dag genieten door het te bewonderen, er in te bladeren of wat te lezen. Datzelfde genot heb ik niet bij een bankafschrift. Geld is een middel (om boeken te kopen) en geen doel.

Eind jaren negentig van de vorige eeuw kocht ik via Marktplaats “Sex” van Madonna.
Ik meen dat ik daarvoor honderd vijfentwintig gulden betaalde. Belangrijkste reden was niet mijn adoratie voor Madonna maar puur omdat ik vermoedde dat het geruchtmakende boek van een icoon uit de muziekwereld snel in waarde zou stijgen. Een goede investering dus, dat wil zeggen als mijn vermoeden waarheid zou worden en ik bereid zou zijn om het boek ooit weer te verkopen.


Ik koos toen bewust voor de Japanse versie. Die verscheen in een oplage van één miljoen exemplaren(!). Kort na het verschijnen werd het boek daar echter verboden.
Een tweede druk is er dus nimmer verschenen. Niet onbelangrijk; de Japanse versie werd op een betere kwaliteit papier gedrukt dan de Engels/Amerikaanse, Italiaanse en Franse edities. Die verschenen trouwens ook in meerdere oplagen en grotere aantallen.


Daarnaast is de Japanse versie de enige die in een speciale kartonnen doos verscheen met de titel “Sex by Madonna” (Tokyo, 1992). Ik heb mijn ‘seksboek’ expres nooit uitgepakt of gelezen.
Met mijn vermoeden zat het wel goed, inmiddels liggen de prijzen voor een ‘onaangeraakt’ exemplaar van de Japanse editie rond de 350 dollar, iets meer dan 300 euro.
Maar afstand doen…. nee.
Het is overigens nog maar afwachten of die prijs blijft stijgen, stabiel blijft of gaat dalen. Met boeken weet je dat maar nooit.

Een bekend voorbeeld uit het boekenwereldje is: “Opgravingen in Amsterdam. Twintig jaar stadskernonderzoek” (Amsterdam, 1977). Ik heb die uitgave destijds voor mijn verjaardag gekregen omdat ik toen nog volop bezig was met archeologie, zowel passief als actief.
Een paar jaar na zijn verschijnen heeft het restant van deze uitgave enige tijd in de ramsj gelegen bij De Slegte in de Kalverstraat. Daarna stegen de prijzen voor een mooi exemplaar (met stofomslag) tot wel tweehonderd vijftig gulden. In het internettijdperk zette de daling in en acht jaar geleden kon ik een dubbel exemplaar uit een erfenis nog met moeite doorverkopen voor veertig euro. Onlangs kwam ik maarliefst twee exemplaren tegen op de boekenmarkt op het Amsterdamse Spui. Beiden voor nog maar vijftien euro.


Zo slecht als ik ben in het verkopen van boeken voor veel geld, zo goed ben ik in het vinden van waardevolle boeken voor weinig geld. Vooral de lokale kringloop levert verrassende soms spectaculaire vondsten op. Soms gaat het om boeken die niet direct tot mijn verzamelterrein behoren maar die ik puur koop omdat ze voor heel te weinig geld worden aangeboden.

Mijn laatste kringloopaanwinst voor zes euro is het coffee table book: “Dali: The Wines of Gala” (New York, 1978). Daar moet je tegenwoordig al gauw honderd vijfentwintig euro voor neerleggen. Het is een enigszins ondergewaardeerd vervolg op: “Les diners de Gala” (New York, 1973), een absurdistisch en surrealistisch kookboek waarvoor intussen prijzen rond de vierhonderd euro worden betaald!
En dus zit ik op deze zondagmorgen weer eens te bladeren en te genieten want doorverkopen is natuurlijk (en alweer) geen optie.

14 opmerkingen:

  1. "Ik kan moeilijk tot geen afstand doen van mijn dierbare vrienden." > Dat doet mij denken aan uitspraken van Boudewijn Büch toen zijn boeken in het Natuurmuseum stonden. Hij wilde ze eigenlijk meteen weer naar huis terug :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Perkamentus, je post van vandaag is voor mij als verzamelaar heel herkenbaar. Ik worstel vaak met de vraag: hoe houd ik een lijn in mijn collectie? Oftewel wat verzamel ik wel en wat niet?
    Naarmate ik langer verzamel, wordt mijn verzameling breder en wil ik me dus meer gaan specialiseren. Maar ja, wat doe je dan weg, dat is best lastig, want dat betekent dat je ook een paar van je schatten weg moet doen!
    En hoe kom je daar dan weer op een bevredigende manier vanaf, want tegenwoordig wil iedereen alles voor een habbekrats hebben. Enfin, ik ben er nog niet uit...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Waarde Sipke,
      Dank voor je reactie. Als antiquarius - liefhebber van oudheden - heb ik altijd heel breed verzameld. Specialiseren naar één thema of onderwerp is dan sowieso erg moeilijk. Toen ik mijn blogpost nog eens nalas schoot het me opeens te binnen dat ik eerder geneigd ben tot ruilen dan tot verkopen.
      Het is makkelijker om iets voor een habbekrats te kopen dan om hetzelfde object weer (voor iets meer dan een habbekrats) door te verkopen ;))

      Verwijderen
    2. Mee eens. Iets ruilen met andere verzamelaars is de mooiste manier om dingen af te stoten omdat je er allebei iets voor terugkrijgt. Dus in dat opzicht gaat het spreekwoord - van ruilen komt huilen - niet op!

      Verwijderen
  3. "Voor mij is het bezit van een bijzonder boek een groter genot dan het bezit van de som geld die het waard is. Van een boek kan ik elke dag genieten door het te bewonderen, er in te bladeren of wat te lezen. Datzelfde genot heb ik niet bij een bankafschrift. Geld is een middel (om boeken te kopen) en geen doel." JUIST, ZEER JUIST! Vooral dat laatste. Alleen rijm ik het nog niet helemaal met dat onuitgepakt Madonna-boek, want daar heb je dus niet het genot van erin te bladeren. Verklaar u nader. Groeten weer van de "overkant". ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Danny,
      Carnaval voorbij, back to book business ;)) Tja, dat Madonna-boek... Ik heb nog niet zo de behoefte om daar in te bladeren. Onuitgepakt hou ik bovendien de illussie in stand dat ik er ooit nog eens afstand van kan doen voor meer geld dan dat ik er voor betaalde. Tot op heden een illussie die stand houdt ;))
      alaaaaaf!

      Verwijderen
    2. Ik zou me ook niet kunnen bedwingen... ��

      Verwijderen
  4. Spuit elf uit Groningen reageert ook nog eens een keer (verheugd) op dit stuk.Helemaal mee eens! Geld is alleen een doel als middel om weer boeken te (kunnen) kopen bij mij...dat dan weer wel.Maar nu ga ik weer verder in mijn verjaardagskadootje :katalogus Nr 421 Experimental Optik Ed. Liesegang, Düsseldorf, April 1912. Groeten! (carlien)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Altijd leuk. Een reactie van een oud student WC-eend wetenschap aan de Mia Klepijzer Academie... Dank!

      Verwijderen
  5. Een hele discussie over dit onderwerp:
    http://marginalrevolution.com/marginalrevolution/2016/02/economics-used-book-sales.html

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zelf bezit ik een heleboel boeken ex libris Jan ter Gouw en van zijn zoon J.E. ter Gouw. Een eerste of tweede druk van Amstelodamiana heb ik nog nooit gevonden.Bestaan die wel? Het Stadsarchief Amsterdam heeft ook een derde druk

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee; ik denk niet dat er een 1ste en 2de druk bestaan van de uitgave in twee delen (derde druk). De tweedelige uitgave van de Amstelodamiana is een compilatie van eerder in druk verschenen verhalen en artikelen (maar dan aangevuld en verbeterd).

      Perkamentus antiquarius

      Verwijderen
  7. Boeiende site! Dacht dat ik misschien een van de weinigen was met deze tic. Ben nu 84, heb van alles verzameld en weer weggedaan waaronder dozen vol boeken. Soms noodgedwongen en met spijt. Nu puilen er weer zeven kasten uit . . . met voor een deel herinneringen aan eerder bezit. Zal ik ook wel niet de enige in zijn?

    BeantwoordenVerwijderen